Halla Gunnarsdóttir

Sumir póstar eru skemmtilegri en aðrir. Ég gladdist mjög við póst frá fyrrum samkennara mínum í Tælandi sem vinnur nú hjá svonenfdri Institute of Physical Education í Bangkok. Pósturinn var sum sé boð um starf við fótboltaþjálfun í Tælandi. Ég hef ekki enn fengið að vita hvaða hóp er um að ræða eða hvort þetta er í gamla skólanum mínum í Suphan Buri eða hvort mér er ætlað að vera í Bangkok. 

Ég verð hins vegar að játa að þetta kítlar talsvert enda leið mér vel í Tælandi. Aðrar skuldbindingar gætu samt staðið í veginum en við sjáum hvað setur. 

Ég átti von á því að framboðinu mínu lyki sl. laugardag með kosningunni. Svo hefur þó ekki verið og ég áttaði mig allt í einu á að ég hef hafið baráttu sem er ekkert að hætta. Ég fæ ennþá tölvupósta frá fólki sem þakkar mér framboðið og vill koma einhvejru á framfæri. Frá foreldrum, leikmönnum og áhugamönnum. Mér þykir vænt um hvert og eitt þessara bréfa og kem því hér með á framfæri þakklæti til þeirra sem hafa sýnt stuðning í verki með þessum hætti. 

Ég heyri líka sögur af "af hverju fólk kaus mig ekki". Mér finnst dálítið fyndið hvað mörgum hefur þótt ástæða til að afsaka sig aðeins fyrir að hafa ekki lagt í að kjósa mig. Sumum fannst ég of róttæk, sem er líka spaugilegt enda get ég ekki séð mikla róttækni í saklausu slagorði á borð við fótbolta fyrir alla. Sumir segja hafa farið fyrir brjóstið á sér að flokksráð Vinstri grænna hafi lýst yfir stuðningi við mig. Fyrst ber að taka fram að þetta var ekki stuðningsyfirlýsing heldur lýsti ráðið yfir ánægju með framboðið og taldi það skref í jafnréttisbaráttunni. Það er þeirra skoðun og ég get ömögulega ákveðið hverjir styðja mig og hverjir ekki. Ég frétti af þessari yfirlýsingu eftr að hún var samþykkt og fagnaði honum eins og öðru jákvæðu í garð framboðs míns til formanns KSÍ. Enn ein rökin fyrir að kjósa mig ekki eru að ég hafi ekki klifrað upp stigann innan KSÍ. Það breytir því ekki að Jafet Ólafsson, sem hafði heldur ekki gert það, fékk tífalt fleiri atkvæði en ég.

Annars lærðum við það í uppeldisfræðinni í Kennó að ef e-r nefnir þrjár ástæður fyrir mistökum eða broti þá er hann/hún að ljúga. D. ég lána frænku minni teketil og fæ hann brotinn til baka. Frænkan segir: Ég sko, hann dat tí gólfið, eða sko óli missti hann og svo, eða þú veist  það var jarðskjálfti.

Sambærilegt:

Halla Gunnarsdóttir býður sig fram til formanns KSÍ.

- Hún getur ekki verið formaður.

- Af hverju?

- hún er kona

- það eru engin rök

- úps, hún er of ung

- en hún er með töluvert mikla reynslu

- hún veit ekkert um fótbolta

- jú reyndar, og hefur þjálfað í Tælandi og ég veit ekki hvað og hvað

-  hún er ekki með nein stefnumál, hún bullar bara

- tjah, hún gaf nú út stefnuskrá með helstu málefnunum sínum, það hafa hinir frambjóðendurnir ekki gert

- já, er það ekki bara útópískt?

- tjah, mér virtist hún setja fram bæði markmið og leiðir að markmiðum 

- hún er kvennapólitísk

- af hverju? af því að hún er kona? Eru Geir og Jafet þá ekki karlapólitískir?

- hún er a.m.k. femministi

- það heitir femínismi, og hvað er svona slæmt við það? Getur það spillt einhverju í KSÍ? 

- hún er örugglega kommúnisti, ég sá að VG lýsti yfir stuðningi við hana

- tjah, hún ræður ekki hverjir styðja hana

- hún er alltof róttæk

- já, fótbolti fyrir alla er svaka róttækt

- hún hefur ekki verið í stjórn KSÍ, og heldur ekki verið framkvæmdastjóri í 13 ár og svo heitir hún ekki Geir.

- já, þetta er rétt hjá þér, við skulum ekki kjósa hana. 

Ég hvet fólk til að lesa viðtal við Geir Þorsteinsson í íþróttablaði Morgunblaðsins í dag. Ég náði að vísu bara að stikla á stóru með hafragrautnum í morgun en sýnist að þarna komi sjónarmið KSÍ skýrt fram og þá ekki síst m.t.t. til kynjasjónamiða. Um leið og tími gefst mun ég eflaust hnoða saman smá pælingum um þetta og birta í Mogganum. 

Þá er kosningin búin. Geir Þorsteinsson var kjörinn formaður KSÍ með miklum yfirburðum. Ég óska honum til hamingju með það. Hvorki ég né Jafet Ólafsson náðum eins góðri kosningu og við bjuggumst við. Jafet fékk 29 atkvæði og ég aðeins þrjú. Þetta þýðir að aðeins 32 af 118 fulltrúum vildu breytingar. Það eitt og sér kom mér á óvart því það var ekki í takti við það sem ég heyrði á fólki í  samtölum og símtölum. Mér finnst standa upp úr að kjósendur fengu að velja á milli áherslna enda stóðum við þrjú fyrir mismunandi hluti þótt ákveðinn samhljómur væri hjá okkur öllum. 

 Það gefur augaleið að bæði ég og Jafet sóttum stuðning okkar meira til smærri félaga þótt Jafet hafi líka náð einhverjum "stórjöxlum" á sitt band. Ég stend fast á því, eins og reyndar nokkrir þingfulltrúar sem ég ræddi við, að skipting atkvæða með þeim hætti sem hún er í lögum sé ekki rétt enda á KSÍ að vera samband allra félaga sinna. Mér þætti eðlilegra að félög fengju einn fulltrúa fyrir að halda úti meistaraflokki karla, annan fyrir að halda úti meistaraflokki kvenna og þann þriðja fyrir að vera með virkt yngri flokka starf. Það er að mínu mati miklu lýðræðislegra.

Á göngunum var pískrað um hrossakaup varðandi kosningu til formanns og kosningu í stjórn. Ég veit ekki hvort eitthvað sé hæft í því en ef svo er þá finnst mér það ekki vera til fyrirmyndar fyrir knattspyrnuhreyfinguna. 

Margir þökkuðu mér fyrir ræðuna sem ég flutti og fögnuðu þeim áherslum sem ég lagði upp með. Einn fulltrúi sagði að hefði fólk ekki komið með fyrirfram mótaðar hugmyndir á þingið hefði ég fengið miklu fleiri atkvæði. Og það er líklega það sem mér finnst skrítnast við þetta allt saman, að það er eins og allt hafi verið ákveðið fyrirfram.

Það er auðvitað svolítið spennufall í mínum herbúðum. Ég spurði mig í morgun hvað ég ætti núna að gera. Síðustu mánuðir hafa verið undirlagðir vinnunni við framboðið og það var að mörgu að hyggja. Þetta hafa verið skemmtilegir mánuðir og eiginlega skemmtilegast að tala svona mikið um fótbolta!

Upp úr stendur sá mikli velvilji og stuðningur sem ég hlaut og ég er óendanlega þakklát öllu því fólki sem lagði hönd á plóg eða sýndi stuðning sinn á annan hátt. Mín tilfinning er að þjóðfélagið hafi viljað sjá breytingu, en KSÍ var ekki tilbúið.  Misgóðir pennar hafa gagnrýnt mig fyrir að hafa haldið að stuðningur í þjóðfélaginu skipti einhverju máli, en þeir átta sig ekki á að þar sem fótbolti er vinsælasta íþrótt í heimi, og á Íslandi, þá hefur þjóðfélagið svolítið mikið um fótbolta að segja!

Ég spila alla mína leiki til að sigra. Ég er með mikið keppnisskap og óhjákvæmilegur fylgikvilli þess er að vera tapsár. En ég er alin upp í litlu liði sem tapaði oft og þess vegna kann ég bæði að tapa og vinna. Og þetta er ekkert í fyrsta sinn sem ég tapa fyrir KR á útivelli... og þriðja sætið er kannski ekki svo slæmt ;)  

Fréttablaðið á hrós skilið fyrir mikinn áhuga á málefnum KSÍ, þar með talið formannskjörinu sem fram fer á morgun.

Fréttablaðið gerði skoðanakönnun meðal þingfulltrúa og birtir niðurstöður hennar í dag. Ég skoðaði fréttina fyrst og verð að játa að það kom mér á óvart að Geir væri með svona góða stöðu. Ég vissi að hann væri sterkur en miðað við samtöl okkar við þingfulltrúa hefði ég ekki haldið að hann næði 82% atkvæða. En þegar ég svo skoðaði fréttina betur þá vakti smærri taflan athygli mína. Þar kemur nefnilega fram að Geir hafi 46,9% atkvæð og að tæp 43% hafi verið óákveðin eða ekki viljað svara.

Samkvæmt 12. gr., 4-lið, núgildandi laga KSÍ þarf formaður að ná meirihlutakosningu. Það þýðir að nái eitt okkar ekki yfir 50% atkvæða í fyrstu umferð verður farin önnur umferð. Geir á dygga stuðningsmenn sem liggja ekki á skoðunum sínum en ég þykist viss um að bæði ég og Jafet eigum stuðningsmenn sem hika aðeins við að láta skoðun sína afdráttarlaust í ljós, þó ekki sé nema bara af því að þeir eru synda á móti straumnum. Ef Geir fær 47% atkvæða, eins og skoðanakönnunin gefur til kynna, verður farin önnur umferð. Og þá verður spennandi kosning...

--- 

Í lögunum segir orðrétt:  "Til þess að ná kjöri sem formaður KSÍ, þarf meirihluta greiddra atkvæða. Náist ekki meirihluti við fyrstu kosningu, skal kjósa á ný, bundinni kosningu, um þá tvo menn, sem flest atkvæði hlutu. Ræður þá einfaldur meirihluti atkvæða."